یافته جدید محققان؛
پیوند استخوان با یک نانومحصول جدید ساده تر خواهد شد
نئوپدیا: تعدادی از محققان دانشکده دندانپزشکی دانشگاه میشیگان در کوشش برای ایجاد پیوند استخوانی بهتر، محصول جدیدی را ارائه کردند.
به گزارش نئوپدیا به نقل از مهر، اتوگرافت یا پیوند استخوان فرآیندی است که در آن از استخوان بیمار برای کاشت دندان و ترمیم و بازسازی بخشهایی از دهان، صورت و جمجمه استفاده می شود. این تکنیک استاندارد طلایی برای این کار است. سالانه حدود ۲٫۲ میلیون عمل پیوند استخوان در سرتاسر جهان به انجام می رسد.
پیتر ما، پروفسور دندانپزشکی، فناوری توسعه داده که قادر به تولید داربست های استخوانی با نانوساختارهای کلاژن مانند، با منافذ میکرومقیاس و اشکال طبیعی است. پژوهشگران این پروژه حالا پیشرفت هیجان انگیز را انجام داده اند. این پیشرفت با بهبود فعل و انفعالات سلول- ماتریکس، بازسازی استخوان را بیشتر می کند.
جدیدترین یافته های این گروه، خصوصاً برای بیمارانی که نیاز به ترمیم استخوان در مقیاس بزرگتر دارند، مفید می باشد. این گروه درخواست هایی را برای ثبت اختراعات در آمریکا و چند کشور دیگر ارائه کرده اند. آنها در این پتنت ها فناوری کوپلیمرهای حاوی پپتید، نانوالیاف، داربست های سه بعدی قابل کاشت و تزریقی برای استخوان را تشریح کردند.
پیتر ما، استاد دانشکده دندانپزشکی دانشگاه میشیگان می گوید: «داشتن یک منبع قابل پیش بینی از مواد برای بازسازی استخوان به مفهوم در اختیار داشتن روش بسیار قابل اعتمادتری است. مهم تر اینکه با این تکنیک می توانیم بافت ها را بدون وارد کردن سلول های بیرونی بازسازی نماییم. در صورتیکه وارد کردن سلول موجب تحریک پاسخ سیستم ایمنی شده و درمان را پیچیده می کند. نتیجه هیجان انگیز این است که این رویکرد جدید ما می تواند حدود هشت برابر بیش از یک داربست استخوانی بدون پپتیدهای ویژه روی نانوالیاف، بازسازی را انجام دهد.»
به گفته پژوهشگران، از بالاتر از ۲ میلیون عمل پیوند استخوان انجام شده در سرتاسر جهان، ۵۰۰۰۰۰ مورد در آمریکا به انجام می رسد و هزینه آن حدود ۵ میلیارد دلار است.
روش پیوند استخوان این تیم جایگزین اتوگرافت و همین طور دو روش دیگر خواهد شد: زنوگرافت که از بافت حیوانی استفاده می نماید و آلوگرافت که از بافت اهداکننده استفاده می نماید. بگفته ما و همکارانش، این تکنیک جدید مزایای زیادی دارد.
وی می افزاید: «آنچه ما اختراع کردیم، قالب های پلیمری زیست تخریب پذیر بوده که حاوی پپتیدهای روی نانوالیاف هستند و مانند کلیدهایی برای باز کردن دروازه های جدید عمل می کنند تا پتانسیل بازسازی استخوان قفل شده را از سلول های خود گیرنده آزاد کنند. بعد از بازسازی بافت استخوانی سه بعدی از پیش طراحی شده، مواد بدون عوارض طولانی مدت تخریب و ناپدید می شوند.»
ما نتیجه گیری کرد: «ما در مورد اکتشافاتی که انجام داده ایم بسیار هیجان زده هستیم و بر این باوریم که آن چه به وجود آورده ایم می تواند پیوند استخوان را برای میلیونها نفری که به آن نیاز دارند تغییر دهد.»
منبع: neopedia.ir
این مطلب نئوپدیا را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب