نتایج یك پژوهش بیان كرد
بهترین روش تبدیل پسماند شهری به منابع انرژی
نئوپدیا: نتایج یك پژوهش نشان داده است از میان چهار روش تبدیل پسماند شهری به منابع انرژی، هضم بی هوازی، تولید الكل، گازی كردن و پیرولیز، روش هضم بی هوازی بهترین انتخاب است.
به گزارش نئوپدیا به نقل از ایسنا، از مزایای كاربرد انرژی های تجدیدپذیر كاهش انتشار گازهای گلخانه ای است كه امروزه مشكلات زیست محیطی خیلی از جمله افزایش دمای زمین، تغییرات آب وهوایی، بالا آمدن سطح آب دریاها و وقوع طوفان ها را به دنبال داشته است. در این میان منابع زیست توده نسبت به دیگر منابع تجدیدپذیر برتری دارد، برای اینكه به راحتی به سوخت های جامد، مایع و گاز مفید تبدیل می شود.
در پژوهشی كه فرناز امین صالحی، استادیار مهندسی محیط زیست مؤسسه آموزش عالی مهر البرز، عارف نوروز، كارشناس ارشد مهندسی محیط زیست مؤسسه آموزش عالی مهر البرز و كامبیز رضاپور، استادیار مهندسی مكانیك دانشگاه آزاد اسلامی كرج انجام داده اند آمده است: «از جمله منابع بیوماس كه امروزه دغدغه زیادی در شهرهای بزرگ به وجود آورده است، پسماند شهری است كه تعیین بهترین راهكار برای مدیریت آن از سیاست های اصلی سازمان های ذیربط است. در ایران با محاسبه متوسط ۷۱۰ گرم پسماند سرانه هر روز ۵۰ هزار تن مواد زائد جامد تولید می شود كه در مقایسه با سایر كشورهای جهان با سرانه ۲۹۲ كیلو گرم در سال در حد متعادلی قرار گرفته است، با این وجود ازدیاد جمعیت، زندگی شهری و توسعه صنعتی به شكلی است كه موجبات ازدیاد مواد زائد جامد و بالطبع تغییرات فیزیكی و شیمیایی آنها را به وجود می آورد بطوریكه برنامه های جمع آوری و دفع پسماند موجود جوابگوی نیازهای این بخش از كار نخواهد بود.»
در این مطالعه آمده است: «آمار و اطلاعات برگرفته از سازمان شهرداری ها و دهیاری های كشور نشان داده است كه وضعیت فعلی مدیریت پسماند در كشور بدین صورت است كه حدود ۶۸ درصد از پسماند به صورت غیربهداشتی و ۱۰ درصد آن به صورت بهداشتی دفن شده است و حدود ۲۲ درصد باز بازیافت می شود. این در شرایطی است كه اهداف پنج ساله مدیریت پسماند در كشور در جهت افزایش بازیافت پسماند و كاهش نرخ دفن پسماند برنامه ریزی شده است.»
در این پژوهش به منظور شناخت هر چه بهتر فناوری های تبدیل پسماند به سوخت زیستی و به دست آوردن داده های مورد نیاز برای تجزیه و تحلیل، ابتدا مطالعه جامع و كامل كتابخانه ای به روش فراتركیبی، به منظور گردآوری فاكتورهای فنی لازم برای اولویت بندی فناوری های تبدیل پسماند به سوخت زیستی صورت پذیرفت. سپس با عنایت به خصوصیات فنی و مكانیسم عمل فناوری ها، فاكتورهای مؤثر در این فرآیندها و مشخصات آنها، تعیین و به صورت فهرستی و روایی نیمه ساختاریافته تهیه شد.
سپس به كمك گروهی از خبرگان به روش گروه كانونی، روایی بودن این معیارها سنجیده شد و توسط نظرسنجی از متخصصان و كارشناسان خبره به روش دلفی ضمن تهیه روایی ساختاریافته و تعیین تمامی محورها و فاكتورهای پراهمیت، نتایج نهایی هركدام از معیارها جهت ارزیابی های فنی به دست آمد كه در اختتام با عنایت به معیارهای نهایی شده به روش AHP و با كمك نرم افزار Expert Choice اولویت بندی چهار فناوری منتخب انجام شد.
طبق نتایج به دست آمده «گازی كردن و پیرولیز جزو فرآیندهای گرماشیمیایی طبقه بندی می شوند. فناوری های گرماشیمیایی با گرما دادن زواید زیستی در حضور یا عدم حضور عوامل كمكی، فرآورده های انرژی زا تولید می كند. عوامل كمكی در این فرآیندها می تواند بخار، هوا، اكسیژن یا هیدروژن باشد. سوخت زیستی حاصل از فناوری گازی كردن به صورت گاز بوده و گاز مصنوعی نامیده می شود. هم چنین در روش پیرولیز سوخت زیستی به هر سه فرم گاز، مایع و جامد تولید می شود. دو فناوری هضم بی هوازی و تخمیرالكلی جزو فرآیندهای زیست شیمیایی هستند. در فناوری های زیست شیمیایی، فرآورده های انرژی زا به وسیله عمل سوخت وساز موجودات زنده پدید آمده و به خاطر داشتن ارزش حرارتی بالا، بعنوان سوخت به كار می روند. گاز متان و الكل اتیلیك از مهم ترین فرآورده های فناوری های هضم بی هوازی و اتانول به وسیله تخمیر الكلی هستند.»
امین صالحی و همكارانش در این تحقیق می گویند: «بخش چشم گیری از ۵۰ هزار تن زباله ای كه در روز تولید می شود را پسماندهای آلی به خود اختصاص می دهند. متأسفانه سالیانه مقادیر چشم گیری از پسماند شهری بدون اینكه مورد پردازش قرار گیرد و مواد ثمین قابل بازیافت آن تفكیك شود به دفن گاه ها منتقل می شود. نتیجه این عمل، چیزی نیست جز تولید آلاینده های خطرناك جامد، مایع و گاز كه موجب آلودگی آب هوا و خاك می شود كه حذف این آلاینده ها باز همراه با صرف هزینه بسیار بالایی است. این در شرایطی است كه بخش آلی پسماند شهری پتانسیل زیادی برای تولید سوخت زیستی و تأمین قسمتی از انرژی مورد نیاز كشور را دارد. بدین سبب به كارگیری فناوری های تبدیل پسماند به سوخت زیستی مناسب در سیستم مدیریت پسماند كشور می تواند در این امر بسیار مفید باشد.»
در بخش دیگری از این مطالعه آمده است: «در این تحقیق چهار فناوری هضم بی هوازی، تولید الكل، گازی كردن و پیرولیز جهت مقایسه فنی و اولویت بندی از نظر كاربرد در كشور انتخاب شدند. معیارهای موردنیاز برای مقایسه فناوری های تبدیل پسماند به سوخت زیستی با استفاده از روش فراتركیبی تعیین شد. سپس از تكنیك گروه كانونی جهت صحه گذاشتن و اثبات روایی بودن معیارها، استفاده شده است. سپس با تهیه پرسشنامه ای از معیارهای منتخب در دو روش قبل و ارسال آنها برای پنج تن از خبرگان این فن به روش دلفی نظرخواهی نهایی صورت پذیرفت و سپس با به كارگیری روش تحلیل سلسله مراتبی AHP با انجام مقایسه ای زوجی و وزن دهی، چهار فناوری مذكور با عنایت به معیارهای تعیین شده اولویت بندی شدند كه روش هضم بی هوازی رتبه اول برای تبدیل پسماند شهری به سوخت زیستی در كشور كسب نمود. هم چنین جهت تأیید نتایج روش تحلیل سلسله مراتبی از نرم افزار Expert Choice باز استفاده شد كه نتیجه با روش تحلیل سلسله مراتبی مطابقت داشته است.»
این پژوهش در شماره ۱۳ دوره چهارم فصلنامه پژوهش های سیاست گذاری و برنامه ریزی انرژی انتشار یافته است.
این مطلب نئوپدیا را می پسندید؟
(3)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب