كوشش برای درمان دیابت با فناوری نانو توسط محققان كشور
به گزارش نئوپدیا پژوهشگران كشور در یك مطالعه آزمایشگاهی از نانوذرات مغناطیسی اكسید آهن بعنوان نانوراهبرهایی جهت درمان هوشمند بیماری دیابت استفاده كردند.
به گزارش نئوپدیا به نقل از ستاد توسعه فناوری نانو، امروزه با عنایت به شیوع رژیم های غذایی ناسالم در بین افراد، دیابت در حال تبدیل شدن به یك بیماری همه گیر است. كاهش حافظه و اختلال در یادگیری را می توان بعنوان یكی از عوارض مهم این بیماری برشمرد. محققان دانشگاه اصفهان با به كارگیری فناوری دارورسانی هوشمند، موفق شدند عوارض مذكور را كنترل كرده و كاهش دهند.
دكتر ابوالقاسم اسماعیلی، با اشاره به تركیب كوئرستین بعنوان یكی از تركیبات مفید موجود در بیشتر میوه ها و سبزیجات، هدف از انجام طرح حاضر را استفاده از فناوری دارورسانی هوشمند جهت افزایش كارایی این تركیب سودمند عنوان نمود.
وی درباب معایب اصلی كوئرستین اضافه كرد: یكی از معایب بزرگ تركیب كوئرستین، حلالیت ضعیف در محلول آبی و هضم سریع گوارشی آن است كه سبب میگردد دوز بالایی از این تركیب در فرایند درمان مورد استفاده قرار گیرد. استفاده از نانوذرات مغناطیسی موجب شد تا كارایی درمانی كوئرستین در بهبود اختلالات یادگیری ارتقا یابد؛ بدین سبب میزان داروی به مراتب كمتری باز برای یك دوره ی درمانی مورد نیاز باشد و متعاقب آن بیمار متحمل هزینه ی كمتری شود.
وی افزود: در این طرح از نانوذرات سوپرپارامغناطیس اكسید آهن بعنوان یك راهبر نانویی استفاده شده است. این نانوذرات با ذرات كوئرستین درهم آمیخته شده یا به عبارتی كونژگه می شود؛ این سوژه سبب میگردد تركیب دارویی كوئرستین به مكان مورد نظر هدایت شود.
اسماعیلی در ارتباط با نحوه ارزیابی میزان اثربخشی این سامانه ی درمانی اظهار داشت: در این طرح از موش بعنوان مدل حیوانی جهت بررسی كارایی كوئرستین متصل شده به نانوذرات اكسید آهن استفاده شد. بدین منظور ۴۰ موش آزمایشگاهی انتخاب شده و در پنج گروه هشت تایی طبقه بندی شدند. سپس سنتز و تأیید مشخصه های ساختاری نانوذرات سنتزشده، موش ها تحت درمان قرار گرفته و در نهایت میزان اثربخشی درمانی نانوذرات سنتزشده بر حافظه و میزان اختلالات یادگیری مورد بررسی قرار گرفتند.
وی اظهار داشت: نتایج به دست آمده میزان كارایی ۹۰ درصدی نانوسامانه هوشمند را نسبت به استفاده سنتی از كوئرستین تأیید می كنند. بازگشت حافظه و یادگیری به حد طبیعی و باز كاهش قابل توجه قند خون از اثرات دیگر به كارگیری این سامانه ی انتقال دارو خواهد بود.
این تحقیقات حاصل تلاش های شیوا ابراهیم پور دانشجوی مقطع دكتری دانشگاه اصفهان و دكتر ابوالقاسم اسماعیلی و دكتر سیامك بهشتی اعضای هیأت علمی دانشگاه اصفهان است. نتایج این كار در مجله ی International Journal of Nanomedicine با ضریب تأثیر ۴.۳ (جلد ۱۳، سال ۲۰۱۸، از صفحه ۶۳۱۱) انتشار یافته است.
این مطلب نئوپدیا را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب