در قالب یك پژوهش بررسی شد
صدمه پذیری بافت های فرسوده
به گزارش نئوپدیا بافت های فرسوده شهری دارای مشكلات گوناگونی در زمینه های كالبدی، محیطی، اجتماعی و اقتصادی هستند كه ساكنان در این گونه بافت ها را با مشكلاتی روبه رو می كنند. در موجودیت بافت های فرسوده و با عنایت به رشد جمعیت و افزایش شهرنشینی وقوع حوادث طبیعی مثل زلزله می تواند خسارت و تلفات سنگینی را در چنین مكان هایی برجای گذارند.
به گزارش نئوپدیا به نقل از ایسنا، مخاطرات طبیعی از مهم ترین عوامل تخریبی سكونتگاه های انسانی شناخته شده اند كه در این میان، زلزله مخرب ترین پدیده طبیعی بوده و به دلیل گستردگی قلمرو، كثرت وقوع و همینطور وسعت و شدت خساراتی كه وارد می سازد یكی از شناخته شده ترین بلایای طبیعی جهان است؛ همینطور خیلی از بلایای طبیعی در جهان در مناطق شهری اتفاق می افتد و هرساله میلیون ها نفر را تحت تأثیر قرار می دهند.
پژوهشی كه در مورد " ارزیابی صدمه پذیری بافت های فرسوده شهر كاشان ناشی از خطرات زلزله" توسط تیم پژوهشگران متشكل از یونس غلامی(استادیار گروه جغرافیا و طبیعت گردی)، محسن شاطریان(دانشیار گروه جغرافیا و طبیعت گردی) و احمد علی بیگی(دانشجوی كارشناسی ارشد جغرافیا)، با محدوده مورد مطالعه شهر كاشان و بافت های فرسوده این شهر بر اساس شاخصهای شورایعالی شهرسازی و معماری ایران انجام شده، نشان می دهد: « شهر كاشان با داشتن ۷۵۴۳ هكتار بافت فرسوده كه در مكان های مختلفی از شهر قرار دارند، بیشترین كاربری مسكونی با كیفیت پایین ابنیه، بافت های تاریخی، اراضی مخروبه، عمر زیاد ساختمان ها و معابر تنگ و باریك كه در معرض صدمه پذیری بیشتر ناشی از زلزله نسبت به سایر مناطق شهری قرار دارند كه در بین بافت های فرسوده، مركز شهر با بیشترین و در پایین ترین درجه از صدمه پذیری قرار گرفته اند.»
در این پژوهش در ارتباط با شهر كاشان آمده است: « شهر كاشان كه یكی از شهرهای تاریخی و قدیمی منطقه و ایران است، از بافت های فرسوده شهری زیادی برخوردار می باشد و از جانب دیگر گسل قم كه یكی از گسل های خطرناك به حساب می آید از قسمت جنوب شهر گذشته و قسمت اعظم شهر در رنج درجه یك زلزله قرار می گیرد. تاریخ گواه آن است كه زمین لرزه های مختلف در طول تاریخ شهر كاشان را ویران و خسارات جبران ناپذیری به این شهر وارد كرده است كه بیشتر آنها از قرن نهم الی قرن نوزدهم اتفاق رخ داده همچون زلزله ۱۷۷۵ میلادی كه به ویرانی ۶۰۰ خانه و كشتن ۱۲۰۰ نفر منجر گردیده است و زلزله ۱۱۷۸ میلادی ۸۰۰۰ تن را به كام مرگ كشانده است.»
در این پژوهش یافته ها نشان می دهند: « رشد جمعیت و گسترش سكونتگاه ها روی نواحی پرمخاطره، اثر حادث طبیعی را در جوامع صنعتی و بخصوص كشورهای پیشرفته و جهان سوم افزایش داده است. از سوی دیگر اغلب شهرهای كشورهای در حال توسعه با مساله سكونتگاه های غیررسمی و بافت های فرسوده مواجه اند. شكل گیری و رشد این سكونتگاه ها به دلایلی همچون ساخت و سازهای شتابان و خارج از عرف ساختمانی، همچون مسائل تهدید كننده برای اجتماعات ساكن در آنها به حساب می آید.
امروزه، بافت های فرسوده شهری بنا به مشكلاتی مانند سرانه های خدماتی، نفوذ پذیری پایین به داخل بافت، وجود كاربری های ناسازگار، فقدان فضای سبز كافی، بدنه های فرسوده، كیفیت ضعیف بناها، ریزدانگی بناها، تراكم بالای جمعیت، فقر اجتماعی- فرهنگی، وجود صدمه های اجتماعی در بافت، صدمه های بیشتری ناشی از زلزله دریافت می كند كه میزان تلفات انسانی و صدمه های كالبدی بیشتری در قبال دارد.»
در نتایج این پژوهش آمده است: « صدمه پذیری شهری در مقابل حوادث طبیعی مانند زمین لرزه تابعی از رفتارهای انسانی هست و پدیده ای است كه همواره سكونتگاه های بشری را مورد تهدید قرار داده است وموجب صدمه پذیری آنها می گردد. میزان صدمه پذیری شهری ناشی از زلزله در مناطق شهری با بافت فرسوده و تاریخی كه از قدمت بیشتری برخوردار بوده از بافت كالبدی نامقاوم و كیفیت ابنیه پایین، مصالح كم دوام، عدم دسترسی به فضای باز، شبكه معابر تنگ و باریك، تراكم جمعیتی بالا و... از مشخصات عمده این بافت هایند، بیشتر است.»
این پژوهش در شماره بیست و یكم مجله مخاطرات محیط طبیعی انتشار یافته است.
این مطلب نئوپدیا را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب